پاکستان در شورای امنیت سازمان ملل منزوی شد

نویسنده: رانجیت کومار

مترجم: محمد ولی الله

تلاشهای پاکستان برای جهانی سازی قضیه کشمیر یکباردیگر در برانگیختن حتی تنها واکنش ناچیز و خفیف کاملاً ناکام گردیده. چین بدستور پاکستان باصطلاح دوست همیشگی اش متقاضی تشکیل یک جلسه فوری همۀ پانزده عضو شورای امنیت سازمان ملل شده بود. این جلسه محض شاهد نگرانی چین برسرِ اقدام هند درباره کشمیر گردیده درجائیکه نیروهای عمده دیگر به پاکستان مشورت دادند که آن کشور وضعیت کشمیر را بطور دوجانبه ای با هند مورد مذاکراه قرار بدهد. بعد از الغای شرایط مادۀ ۳۷۰ قانون اساسی هندِ مربوط به ایالت جامو وکشمیر هند، خواب پاکستان پرت شده است. این اقدام هند موقف پاکستان درباره کشمیر را خنثی ساخته است. هند آن اقداماتی را که در رابطه با جامو وکشمیر بعمل آورده بعنوان امورداخلی اش توصیف نموده، این نیز مورد توجه حکومت ایالات متحده قرار گرفته است. روسیه با قلمداد نمودن این اقدام هند، آن را در حدود قانون اساسی هند دانست و از هردو هند و پاکستان خواستار شده که این قضیه را از طریق مذاکرات سیاسی و دیپلماتیکی دوجانبه ای به حل و فصل برسانند. شورای امنیت سازمان ملل حتی کوشش های چینی برای ایراد یک بیانیه غیررسمی جلسه اش را خنثی ساخت. این طور، این جلسه شورای امنیت سازمان ملل درباره قضیه کشمیر بعنوان یک جلسه رسمی به ثبت رسانده نخواهد شد که نتوانست وضعیت در کشمیر رامورد توجه قرار بدهد. 

شورای امنیت سازمان ملل وکالت موقف پاکستان توسط نماینده چینی را شنیده اما مطالبه اش برای صدور یک بیانیه غیر رسمی را مورد توجه قرار نداده. سپس سید اکبرالدین نماینده دایمی هند در شورای امنیت سازمان ملل وکالت نماینده چینی از پاکستان را از طریق قلمداد نمودن بیانیه اش راجع به کشمیر در شورای امنیت پانزده عضوی بعنوان یک کوشش ارایه نمودن عقیده اش بعنوان نظریه پانزده عضو شورای امنیت، زیر سوال قرار داد. پاکستان از شورای امنیت انتظار می داشت که آن بیاینه ای را برای اظهار نگرانی دربارۀ وضعیت در جامو وکشمیر صادر نماید و برای اجتناب ورزی از بعمل آوری اقدامات سرسخت به هند مشورت دهد. اما پاکستان کاملاً منزوی شده، اگرچه دولت پاکستان برای متقاعد ساختن عموم مردم ساده لوح خود سعی نموده که آن کشور در بین المللی سازی قضیه کشمیر موفق شده است. اگرچه قضیه کشمیر برای اولین بار بعد از ۱۹۷۱برای مباحثه در سازمان ملل مطرح شده، شورای امنیت این قضیه را محض درمحافل بسته بطورغیر رسمی مورد مباحثه قرار داده. حتی این که اظهارات رسمی نظریات اعضای شورای امنیت گرفته نشده که نشانگر آن است که این برای سازمان ملل بسیار اهمیتی نداشت. این قضیه با اصرار چین در شورای امنیت برای مباحثه مطرح شده که قبلاً در راه اعلام نمودن مسعود اظهر رئیس گروه جیش محمد دارای اساس در پاکستان بعنوان یک تروریست جهانی حایل گردیده بود. هردو چین وپاکستان خودشان را کاملاً منزوی یافتند. 

حتی این که نخست وزیر پاکستان عمران خان تلاش آخرین دقیقه ای را در اجلاس شورای امنیت برای گول زدن به رئیس سازمان ملل بخاطر تغییر دادن موقعیتش درباره کشمیر بعمل آورد. رئیس جمهور ایالات متحده دونالد ترامپ علناً به عمران خان گفت که او حتماً بایستی این قضیه را بطور دوجانبه با هند مورد مذاکره قرار بدهد. واقعاً، اعضای شورای امنیت سازمان ملل این حقیقت امر را درک نمودند که قطعنامه های مهمی اش بعد از به امضا رساندن قرارداد شیملا درسال ۱۹۷۲ و اعلامیه لاهور درسال ۱۹۹۹ توسط هند وپاکستان ناسازگار گردیده. هند همیشه ابراز نموده است که بعد از به امضا رسانی هردو قرارداد مذکور، هیچ نقشی یا امکانی برای میانجیگری طرف ثالث در امور کشمیر وجود ندارد. هند برحسب تعهدش، آماده به مورد مذاکره قرار دادن هرکدام قضیه بطور دوجانبه می باشد. اما پاکستان اولاً حتماً بایستی از بکار بردن تروریسم بعنوان وسایل برای مجبور ساختن هند به پذیرفتن مطالبات نامعقولش کاملاً دست بکشد. هند همیشه برموقعیت آشکارش پابرجا مانده است که مذاکرات و تروریسم نمی توانند دوش بدوش بجلو بروند. اینطور، پیوند پاکستان وچین درباره کشمیر موجب تامین تحکیم این نظریه جهانی شده که پاکستان حتماً بایستی تنازعش با هند را بطور دیپلماتیکی از طریق مذاکرات به حل و فصل برساند و تروریسم را ترک بگوید. 

نماینده دایمی هند در سازمان ملل بعد از خواستن نماینده چینی از هند برای خودداری نمودن از بعمل آوری اقدامات یک جانبه بخاطر تغییر دادن وضع جامو وکشمیر بطور محکم بر این حقیقت امر تاکید وارد آورد که الغای مادۀ ۳۷۰ قانون اساسی هند کاملاً یک قضیه داخلی هند است و این هیچ نیاز اصلاح خارجی ندارد. آقای اکبرالدین از پاکستان خواست که آن کشور کوشش مطرح نمودن قضیه ها را قطع نماید که آنها خارج از دایره اختیارات سازمان ملل اند. این اقدام نا موفق در شورای امنیت سازمان ملل یکبار دیگر این امر را تصدیق نموده که هیچ حامی موقف پاکستان دربارۀ کشمیر وجود ندارد.