سردرگمی پاکستان

نویسنده: جی ال کول جلالی

مترجم: شمس شیروانی

پاکستان برسرِموضعش درقبال ایالتِ جامو وکشمیرهند گرفتارشده است. ازبدو اینکه هند مادۀ ۳۷۰ قانون اساسی هند را الغا کرده و موقعیت ویژه‌ای را به آن ایالت اعطاء نموده، پاکستان درصدد بین المللی سازی آن مسئله است. اسلام آباد حتی به شایع جنگ پرداخته است. اما وی به برانگیزیدن واکنشها از سوی جوامع بین المللی بخصوص متحدان قدرتمندش در خاورمیانه و آسیای باختری موفق نگردید. آن برای اولین باریست که امت اسلامی برسرِ مسئله کشمیر فصیحانه ساکت مانده و برخی از کشورهای موثر اقدام هند را بعنوان امور داخلی دهلی نو قلمداد نموده اند.

فقط ترکیه و مالزی به سوگواری های پاکستان گوش شنوا دادند. کوالالامپور که از سوی اظهارات ذاکر نائیک یک فراری هندی در قبال جامعه مالزی دچار واکنش شدید شده بود، نفقط آن فراری را ممنوع اعلام نمود بلکه دولتِ محمد مهاتیر هیچ نوع اظهار نظریه‌ای درقبال جامو وکشمیر را ارایه ننمود. 

با مواجه شدن با یک لطمه دیگری از سوی شورای امنیت سازمان ملل، جای که دستگاه سازمان ملل از ترفند چین و پاکستان موافقت ننمود، اینک پاکستان به خشن گویی پرداخته تا بتواند در داخل کشور مردم خود را گیج سازد. نخست وزیر پاکستان در اوایل هفته جاری بیک جنگ مرسومی اخطار نمود. عمران خان گفت که مردم پاکستان با کشمیر اند، اما ناکام ماند که از کدام کشمیر ذکر کند. نخست وزیر پاکستان حتی برای جهاد صدا بلند کرد. حتی شیخ راشد، همکار کابینه او و وزیر راه آهن دراصل گفت که احتمال آن می رود که جنگی میان هند و پاکستان در ماه اکتبر بروز کند. اما او نیز گفت که مسئله کشمیر دورانِ زمان حکومت عمران خان و ژنرال باجوا، رئیس ارتش پاکستان حل وفصل خواهد شد. اظهارات تمسخر انگیز مذکور حقیقت را افترا می زند که حتی اشخاص قدرتمند و بانفوذ دریک جهان رویایی زندگی می کنند. 

این نوع اظهارات طرز تفکر رهبری پاکستانی را برملا می سازد. موضع پایدار هند از بدو الحاق جامو وکشمیرهند درسال ۱۹۴۷ دال برآن بوده که وی یک قسمت لاینفک هند است و یک قسمت جداناشدنی وی می باشد. پاکستان ۱۳ هزار کلومتر مربع اراضی هند را بطور نامشروع اشغال نموده و قسمتی از آن خاک تحت اشغال نا مشروع خود را به چین واگذار کرده است. پاکستان می بایستی آن منطقه اشغالی نامشروع را بهند عودت دهد وهیچ موضوع دیگری درقبال کمشیر بجز کشمیر اشغالی پاکستان وجود ندارد. 

راجنات سینگ وزیر دفاع گفته است که هند هیچ چیز دیگری را با پاکستان بحث نخواهد کرد وحتی برای برگزاری این چنین مذاکرات، پاکستان باید اول تروریسم را بعنوان ابزار سیاست خارجه خود ترک گوید.

هند اظهارات نارسا ناشی از پاکستان را خصومت آمیز، برانگیزنده وغیر مسئولانه قلمداد نموده است. آن مترادف با مداخلت در امور داخلی هند می باشد. وزارت امورخارجه هند بیانیه‌های رهبران ارشد پاکستانی را شدیداً محکوم نموده است. هند نیز از پاکستان خواست که ارتباط‌های خود با سازمانهای تروریستی بین المللی را قطع نماید و تروریستهای متهم را بمجازات برساند. 

هرکس از آشفتگی هایی که پاکستان درحال حاضر گرفتار آن است آگاه می باشد. ازلحاظ اقتصاد اوضاع بحدی غیر مساعد می باشند که طبق گزارشی اداره نخست وزیری پاکستان غیر قابل پرداخت بقایای برق بمبلغ ۱.۴ میلیون روپیه می باشد. واینک شرکت برقرسانی اسلام آباد به قطع نیروی برق به دبیرخانه نخست وزیر تهدید نموده است. واین فقط در پاکستان امکان پذیر است. 

شهروندان عمومی پاکستان برای پرداخت‌های زیادی مجبور ساخته می شوند. کمک مالی نجاتی توسط صندوق بین المللی پول محدودیت‌های شدیدی را به پاکستان اعمال کرده است. وی نیز اینک از سوی گروه ویژه اقدام مالی که ناظر پول گذاری تروریسم می باشد دچار اخطاری شده است. گروه آسیا پاسیفیک گروه ویژه اقدام مالی در آخرین گزارش خود خاطر نشان ساخته که پاکستان در ۳۲ پارامتر از کل ۴۰ آن ناکام مانده است که قرار بود درآن مورد اقدامات سرسختی را اتخاذ نماید. اسلام آباد از قبل در فهرست خاکستری گروه ویژه اقدام مالی گنجانیده شده است و می تواند در۲ ماه آینده به فهرست سیاه درآید ودرصورت امکان پذیر بودن آن، پاکستان جهت بدست آوردن وامها برای اقتصاد متزلزل خود دچار مشکلات فوق زیادی خواهد شد. 

دولت پاکستان باید عاقلانه اقدام کند و توانایی های خود را کانالیزه سازی کند تا بتواند بجای ترغیب نمودن مردم برسر مسایل داخلی همسایگان خود، به شهروندان خود یک زندگی توسعه یافته بهتر فراهم کند.