برنامۀ هند برای کاهش دادن مشکلات تغییرِ آب و هوا در مادرید

نویسنده: ان بهادران نایر

مترجم: دکتر نعیم‌الدین

تغییر آب و هوا یک حقیقت می‌باشد که نمی‌توان از آن صرفنظر کرد. هیچ‌کشور در جهان از تاثیر معکوس آن محفوظ نمی‌باشد. هند هم‌اکنون مواجه با گرمی تغییر و سیستمِ آب و هوا شده است. باران‌های غیرفصلی و موج گرمای شدید و بی‌همتا و امواج مخالفِ سرما، این همه‌ها نتایج تغییر آب و هوا می‌باشند. تاثیرِ آن بر تولیدات خواربار و بهداشت وغیره محسوس کرده می‌شود.

کنفرانس اخیر مادرید برسرِ آب و هوا و یا کُپ-۲۵ برسرِ این موضوع بررسی نمود که چطور برنامۀ عملی برای اجرای قرارداد پاریس سال ۲۰۱۵ میلادی از سال ۲۰۲۰ میلادی، مکمّل ساخته شود.

کنفرانس دو هفتۀ طولانی، راجع به‌تهدیدهای علمی برسرِ تاثیر تغییر آب و هوا و نتایج مربوطۀ آن و اقدامات برای نجات دادن کُرۀ زمین از تاثیر معکوس آن، بررسی نمود. سازمان بین‌المللی یعنی هیئتِ بین دولتی برسرِ تغییر محیط موسوم به‌آی‌پی‌سی‌سی‌ برحذر داشته است که تا وقتیکه ملل جهانی، اقدامات خود را از سطح موجوده، بالا نمی‌برند، ما نمی‌توانیم سطح مطلوب را بدست آوریم که برای کاهش دادن زیان و خسارات که هم‌اکنون بر طبیعت وارد آمده، ضروری می‌باشد.

جدّی‌ترین هشدار از طرف سازمان محیط ملل متحد در گزارش سال ۲۰۱۹ مطرح شده که گفته است. ما در آستانه از دست دادن فرصتی برای محدود ساختن گرمسیری جهانی تا ۱.۵ درجه سانتیگراد قرارداریم.

آی‌پی‌سی‌سی در گزارش مخصوص خود که براساس هزاران اشاراتِ علمی استوار می‌باشد، برحذر داشته بود که گرمسیری جهانی احتمال می‌رود، درمیان سالهای ۲۰۳۰ و ۲۰۵۲ میلادی تا بیش از 1.5 درجه سانتیگراد برسد اگر گرمسیری جهانی سطح فعلی افزایش را ادامه می‌دهد.

قرارداد سال ۲۰۱۵ که در دوران کنفرانس سران آب و هوای پاریس امضا شده بود، اولین گردهم‌آئی ملل برسرِ یک مسئلۀ مشترک بود که برای خاتمه دادن مسئلۀ تغییر آب و هوا، برگزار شده بود. هدفِ اصلی قراردادِ پاریس این بود که پاسخ جهانی نسبت به‌تهدید تغییر محیط تا محدود ساختن درجۀ حرارتِ جهانی در آن قرن جاری تا کمتر از ۲ درجه سانتیگراد، تقویت داده شود. کنفرانس مادرید، هدفِ جاه‌طلبانه را در امر پذیرفتن همه ملل جهت به‌یک برنامۀ اقدام جهانی، تعیین نموده بود.

چین، هند، اتحادیۀ اروپا و ایالات متحدۀ آمریکا در سال ۲۰۱۷ میلادی بطور مشترک مسئول تقریباً ۶۰ درصد انتشار دی‌اکسید کربُن از سوخت فسیلی بودند. هند تعهد بسته بود تا سال ۲۰۳۰ میلادی خروج گازهای گلخانه را تا ۳۳ و ۳۵ درصد بر سطح سال ۲۰۰۵ میلادی کاهش خواهد داد. گمان می‌رود که هند، درنتیجۀ سیاست‌های موجوده، هدفِ خود را بدست خواهد آورد و نیز قرار است از هدفِ خود تا ۱۵ درصد افزایش را حاصل کند. تعهد دهلی‌نو نسبت به‌تشدید نمود خواهشات خود برای کاهش دادن خروج ملّی دی‌اکسید کربُن راجع به‌چهار ابتکار این کشور یعنی خروج از کارخانه‌های نیروی زغال تا منابع سوخت غیرمرسومی و اتخاذ نمودن استراژی صنعت‌سازی اقتصادِسبز نسبت به‌تکنولوژی‌های خروج صفری و توسعه دادن سیستم حمل و نقل عمومی مردم و نقل و حرکتِ برق ملّی که متشکل از فروش ماشین‌های خروج صفری می‌باشد، خیلی آشکار می‌باشد.

در دوران کنفرانس مادرید، هند چشم‌انداز پدرِ ملت مهاتما گاندی را نسبت به‌توسعه و عمران جامع، مطرح نموده بود. چشم‌انداز مهاتما گاندی مربوط به‌این امر بود که خواهشات و آرزوی خود را حداقل بسازید و زندگانی را بطور ساده گذرانید.

هند سطح خروج‌های سرانه را تا ۳۱ درصد کاهش داده است و در آستانه حصول هدفِ خروجهای ۳۵ درصد قراردارد چنانکه در قراردادِ پاریس تذکر شده است. پرکاش جاویدکر رئیس هیئت نمایندگی هند و وزیر مرکزی برای محیط و جنگل‌ها، در دوران کنفرانس این اطلاع داده است. نامبرده نیز ادعا نمود که هند یکی از شش برجسته‌ترین کشورها بوده که برسرِ مسئلۀ تغییر آب و هوا سرسخت اقدام نموده است. طبق وزیر موصوف هند هم‌اکنون یک واحد ۸۳ گیگاوات از میان هدفِ انرژی قابل تجدید ۱۷۵ گیگاوات را نصب نموده است. این کشور در نظر دارد هدف مذکور را تا ۴۵۰ گیگاوات افزایش بدهد.

در حال حاضر تمام جهان مواجه با بحران بزرگ زمینی و انسانی می‌باشد. وضع اضطراری آب و هوا جدّی‌ترین و واضح‌ترین مسئلۀ زمان موجوده می‌باشد و این مسئله بدون مشارکت جهانی نمی‌تواند حل و فصل گردد.